Już dziś, 9 grudnia będzie można wziąć udział w licytacji słynnego naszyjnika egipskiej królowej Nazli. Informacja o tej aukcji wywołała sporą sensację w branży jubilerskiej. Do niedawna bowiem sądzono, że naszyjnik zaginął w niewyjaśnionych okolicznościach. Pojawiły się również spekulacje, że naszyjnik został zniszczony. Teraz okazuje się, że naszyjnik w przetrwał te lata w stanie nienaruszonym. Wykonany jest z najtwardszego materiału używanego przez złotników – platyny w której oprawiono diamenty o łącznej masie około 215 karatów.
Historia zaczyna się w 1939 roku, kiedy to paryska firm Van Cleef & Arples na zlecenie królowej Nazli wykonała naszyjnik i tiarę.
Okazją do stworzenia tych klejnotów była największa ceremonia jaka miała się wydarzyć w Egipcie od czasów faraonów – ślub najstarszej córki królowej Nazli, księżniczki Fawzia, która została wydana za mąż za księcia Iranu Mohamada Reza Pahlavi. Ślub odbył się 15 marca 1939 roku. Co ciekawe w zgodzie z kulturą muzułmańską na ceremonii nie mogła przebywać żadna kobieta, nawet panna młoda. Dopiero w trakcie uroczystej kolacji kobiety mogły dołączyć.
Mimo, że królowa Nazli była nazywana Królową Matką z Egiptu jej przeszłość nie do końca była związana z Egiptem. Urodzona 25 czerwca 1894 roku, Nazli Sabry (jej rodowe nazwisko) odebrała dość liberalne wychowanie we francuskojęzycznej rodzinie. Studiowała w bardzo słynnej Szkole Katolickiej Notre Dame de Sion w Aleksandrii. Pierwsze małżeństwo o którym niewiele wiadomo, oprócz tego, że zakończyło się bardzo szybko się rozwodem. Około 1919 roku, w wieku 25 lat, Nazli zaręczyła się z innym mężczyzną, nacjonalistyczny przywódca Said Zaghloul. Uroczystość nie odbyła się jednak, ponieważ na jej drodze stanął król egipski Fuad I. Zaloty króla były tak intensywne, że jak mówiła sama królowa 50 lat później, nie sposób było się im oprzeć.
W ciągu tych wszystkich lat kiedy była żoną króla Fouad, królową Nazli trzymano pod ścisłą strażą w królewskim haremie. Mimo, iż dała królowi upragnionego dziedzica, przyszłego króla Faruka wciąż jej wolność była mocno ograniczona. W 1920 roku pozwolono jej dwie przyjemności: operę dwa lub trzy razy w miesiącu, pod warunkiem, aby nie zasiadała w loży królewskiej ale w specjalnym oknie poza widokiem publicznym. Drugą z przyjemności była biżuteria – król obdarowywał królową ogromnymi ilościami diamentów, rubinów i szmaragdów.
Śmierć króla Fouad w 1936 roku, w końcu dała Nazli trochę wolności której chciała, jednak to wciąż nie była pełna wolność. Pod koniec 1948 roku udając, iż musi wybrać się na poważne leczenie wyjechała do USA. Oficjalnie miała pozostać tam raptem kilka miesięcy, ale pozostała aż do swojej śmierci w roku 1978. W Ameryce mogła poczuć prawdziwą wolność. Pierwsze lata pobytu w USA były dla królowej komfortowe. Kupiła domy w Hollywood i na Hawajach a dodatkowo otrzymywała z Egiptu pokaźną jak na tamte czasy kwotę $5000 miesięcznie. Gdy wybuchła rewolucja Egipska w 1952 roku Nazli musiała stawić czoło nowym wyzwaniom. Królowa opuściła swoją ojczyznę z pokaźną sumą pieniędzy i całą swoją kolekcją klejnotów, jednak nie była doświadczona w zarządzaniu takim majątkiem. Do końca lat sześćdziesiątych roztrwoniła całą fortuną. Stanąwszy w obliczu krytycznej sytuacji finansowej zdecydowała się sprzedać większość posiadanej biżuterii. Aukcja odbyła się 20 listopada 1975 r. w domu aukcyjnym Sotheby Parke Bernet w Nowym Jorku. Tiatę i naszyjnik wylicytowano za prawie 268 tysięcy dolarów.
Tm razem Dom Aukcyjny Sotheby’s w Nowym Jorku szacuje, że wartość transakcji może sięgnąć nawet 4,6 miliona dolarów.
