To jeden z najdoskonalszych i największych diamentów, o tajemniczej historii. Waży 135,92 karata i został oszlifowany do obecnego kształtu w 1904 roku przez holenderską firmę jubilerską F. Friedman & Co. W roku 1925 firma Friedman prezentowała kryształ na Międzynarodowej Wystawie Sztuki Dekoracyjnej i Wzornictwa w 1925 roku w Paryżu (to właśnie pod wpływem tej wystawy ukuto nazwę i definicję stylu Art déco). Kamień jest pozbawiony wewnętrznych wad i praktycznie bezbarwny (kolor D).
Nazwę The Queen of Holland (Królowa Holandii) nosi na cześć Wilhelminy, królowej Holandii od 1890 do 1948 roku. To mogłoby sugerować, że kamień pochodzi z którejś z holenderskich kopalń w Republice Południowej Afryki. Inna hipoteza, biorąca pod uwagę wielkość i barwę kryształu sugeruje, że może pochodzić z indyjskiego sułtanatu Golkondy, tak jak tak piękne i doskonałe kamienie, jak brytyjski Koh-i-noor, czy rosyjski Orłow.
Inny hinduski trop w losach The Queen of Holland to historia jednego z jego właścicieli. W roku 1930 wieku kamieniem zainteresował się maharadża księstwa Nawangaru (obecnie część stanu Gudźarat) Shri Kumar Ranjithsinghji Vibhaji. Maharadża, wykształcony i wychowany w Wielkiej Brytanii, był nie tylko absolwentem Cambridge, ale także utalentowanym i bardzo cenionym zawodnikiem krykieta. Grał nie tylko w drużynach Cambridge i Sussex, ale także w angielskiej reprezentacji narodowej przeciwko Australii!
Albert Monnickendam, jubiler z Londynu i autor książki „Magia diamentów”, opisał swoją wizytę w londyńskiej rezydencji maharadży, w czasie której obejrzał i wycenił diament. Kamień, osadzony w naszyjniku, miał mieć ponad 130 karatów i w ocenie jubilera był doskonały. Jak pisze autor kamień, o doskonałej barwie i jakości, przypominał mu słynny diament Regent. Indyjski arystokrata miał stwierdzić, że kryształ był częścią rosyjskich klejnotów koronnych, ale nie chciał ujawnić ich pochodzenia. Ostatecznie maharadża nabył kamień, który po jego śmierci w 1933 pozostał w rękach rodziny.
Później, w latach 60-tych diament odkupiła firma Cartier, by w 1978 odsprzedać go znanemu amerykańskiemu jubilerowi Williamowi Goldbergowi z Nowego Jorku. Ten rok później sprzedał go za ponad siedem milionów dolarów. Obecnie kamień jest w rękach rodziny Mouwadów.
Pierścionki zaręczynowe z diamentami fantazyjnymi